داد چشمان تو درکشتن من ٬ دست بهم

                فتنه برخاست چو بنشست دو بدمست بهم

                 هریک ابروی تو کافیست پی کشتن من

                  چکنم بادو کماندار٬ که پیوست بهم

                شیخ پیمانه شکن توبه به ماتلقین کرد

                اه از این توبه وپیمانه که بشکست بهم

              عقلم از کارجهان رو به پریشانی داشت

             زلف او باز شدو کار مرا بست بهم

             مرغ دل زیرک وازادی ازاین دام محال

             که خم گیسوی او٬ بافته چون شســــــــت بهم

             دست بردم که کشم  تیر غمش را ازدل

             تیر دیگر زدو بر دوخت ٬ دل ودست بهم

           هر دو ضد را بفسون جمع توان کرد وصال

           غیراسودگی وعشــــــــق که ننشست بهم