تا می دهدم ساقی میگیرم ومینوشم

واَن اَب جز اَتش را مینوشم ومیجوشم

این صاف حقیقت را اوصاف عجب باشد

کز تربیت شکرش هشیار م وبیهوشم

حالیست مرا بیرون از مستی وهشیاری

نه عاقل وهشیارم نه مستم ومدهوشم

درعالم دل دارم سری زلبش با   دل

سردل خود با دل میگویم   وخاموشم

عمریست که کوشیدم تا در طلبش مردم

واین عمر چو اَخرشد میمیرم و میکوشم

بین من ویار من جان بود حجاب ایدل

چون دست زجان شستم بایار هم اَغوشم