دیوانه خموش به عاقل برابر اسـت دریای ارمیده به ساحل برابراست
ازبهروصل وهجر سوختگان گریه میکنند از بهرشمع خلوت ومنزل برابراست
دلگیر نیستم که دل ازدست داده ام دلجوی حبیب به صددل برابراست
هر وقت میرم پیش پینه دوز دلمو میزارم پیشش برمیگردم براخودم وتنهایم وبی کسیم نگران میشم وقتی ام که بعضیها منو باپینه دوز عوضی میگیرن این شعرو میخونم اونم باچه اشکی جاتون خالی٬ اخه کسی که دلش باهاش نباشه اصلا نیست یعنی بهتره که نباشه
بره پیش حبیبش اونی که همیشه باهاشه تا ته خط وهمیشه براش دعا میکنه وهواشو داره
ان سفر کرده که صد قافله دل همره اوست هرکجا هست خدایا به سلامت دارش
داد چشمان تو درکشتن من ٬ دست بهم
فتنه برخاست چو بنشست دو بدمست بهم
هریک ابروی تو کافیست پی کشتن من
چکنم بادو کماندار٬ که پیوست بهم
شیخ پیمانه شکن توبه به ماتلقین کرد
اه از این توبه وپیمانه که بشکست بهم
عقلم از کارجهان رو به پریشانی داشت
زلف او باز شدو کار مرا بست بهم
مرغ دل زیرک وازادی ازاین دام محال
که خم گیسوی او٬ بافته چون شســــــــت بهم
دست بردم که کشم تیر غمش را ازدل
تیر دیگر زدو بر دوخت ٬ دل ودست بهم
هر دو ضد را بفسون جمع توان کرد وصال
غیراسودگی وعشــــــــق که ننشست بهم