مردی در حال بتن ریزی بر روی سطح پیاده رو بود.هنوز پشتش را برنگردانده بود٬ عده ای بچه دوان دوان ازروی بتن نرم
گذشتند وجای پایشان برروی بتن باقی ماند.یکی از همسایگان باشنیدن داد وفریاد ودشنامهای ان مرد٬به اونزدیک شد
وگفت:مگر تو بچه ها رادوست نداری.
ان مردجواب داد:معلومه که دوست دارم٬ ولی فقط در خیال٬ نه درواقعیت.
دوست داشتن مردم در ذهن وخیال بسیار ساده است٬ ولی در واقعیت مشکلات بروز می کنند
بخاطر داشته باش:تازمانی که نتوانی به انسانها -انسانهای واقعی وعینی -عشق بورزی٬ عشق تو برای درختان وپرندگان وطبیعت٬
متظاهرانه وقلابی است
یه پینه دوز
سلام پینه دوز عزیز چه عجب که اومدی :)
داستان جالبی بود و توصیه ی خیلی خوبی بود..
انشاالله روزی برسه که همه آدما همدیگر رو فقط بخاطر خود اونها دوست داشته باشن و دنیا پر از شادی باشه...
موفق باشی